នៅមុខបន្ទប់ ខ្ញុំអង្គុយរាបនិងគ្រែ ក្នុងឈុតចោម និយាយគ្នាពីនេះពីនោះ ជាមួយគាត់ ក្រោមពន្លឺចង្កៀងផ្លុងៗ ។ ចំណែកបងពិសិទ្ធ គាត់ក៏ស្លៀកក្រម៉ាតាមធម្មតាទម្រេតខ្លួន លើគ្រែដោយ បឹតបារីបណ្តើរបង្ហុយផ្សែងទ្រលោមទៅលើ.។ ដើម្បីជាការដឹងគុណ និងយកចិត្តគាត់ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តចូលទៅ អង្គុយលើគ្រែជាមួយគាត់ ដើម្បីច្របាច់ជើងជូនគាត់ ដែលភ្លេចទាំងមិន បានផ្លាស់សំលៀកបំពាក់។
ខ្ញុំខំលូចសម្លឹងទៅវត្ថុរបស់បងពិសិទ្ធដោយយកចិត្តទុកដាក់ និង យូរៗម្តងក៏សម្លឹងទៅមើលមុខគាត់ដែរ តែគាត់ហាក់ដូចជាមិនចាប់អារម្មណ៏សោះ ប្រហែល១ស្របក់ ស្រាប់តែពស់វែកគាត់ ងើបឡើងដូចពស់ផុតពីក្រម៉ាប្រវែងមួយចំអាមកន្លះ នៅចំពោះមុខខ្ញុំ ស្របពេលដែលគាត់ភ្ញាក់ផងដែរ។ គាត់ដូចជាមានការអៀនខ្មាសយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្វី ដែលលេចធ្លោះនៅចំពោះមុខខ្ញុំ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំ ក៏កំពុងទទួលការអៀនខ្មាស និងភិតភ័យផងដែរ ស្របពេលដែលគាត់ ខំលម្លឹងមើលមុខខ្ញុំមិនដាក់ភ្នែក ។
ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៏ថា បងពិសិទ្ធប្រហែលជាមានអារម្មណ៏យ៉ាងណាទេចំពោះខ្ញុំ គាត់ខំយកដៃខ្ទប់ពស់វែករបស់គាត់ពេញមួយដៃ តែនៅមិនអាចបឹតបាំងបាន ព្រោះវានៅតែលៀន ចេញតាមដែគាត់បង្ហាញពីមាឌ វាធំវែង និងគួរអោយខ្លាចណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងថា គាត់ហាក់ដូចជា មានអារម្មណ៏អាថ៌កំបាំងម្យ៉ាងចំពោះខ្ញុំ ។ ខ្ញុំខំអោនមុខចុះ តែពន្លឺចង្កៀង ភ្លឺ រន្ទាលនៅចំពីមុខទៀត។ គាត់បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំទាំងពាក្យសម្តីរដាក់រដុបដូច្នេះ៖ អោយបងសូមទោសផង!...ព្រោះនេះវាជារឿងចៃដន្យទេ បងគ្មានចេតនាទេ..ណាអូន.. ខ្ញុំងក់ក្បាលតិចៗតបនិងសម្តីគាត់ តែគាត់ហាក់ដូចជាបញ្ចេញអាការៈពីតម្រេករបស់គាត់ចំពោះខ្ញុំទៅវិញ....គាត់បានអង្អែលក្បាលពស់វែករបស់គាត់ថ្មមៗនៅចំពោះមុខខ្ញុំរួច និយាយថាៈ ឯងដេកទៅ !...ជាង២០ឆ្នាំហើយឯងមិនដែលស្គាល់រសជាតិមេយ៉ាងម៉េចទេ..ហ៊ីយ!..សម្ងំដេកទៅណាអាច្រម៉ក់......។ គាត់ខំសម្លឹងមុខខ្ញុំដោយមុតមាំ ស្របពេល ដែលខ្ញុំបម្រុងចុះពីលើគ្រែចូលទៅបន្ទប់ តែចិត្តមួយនឹកអាណិតគាត់ដែលពោះម៉ាយយូរឆ្នាំមកហើយ ហើយអ្វីដែលគាត់និយាយនោះ ហាក់ដូចជាចង់ប្រាប់ខ្ញុំថា៖ គាត់ពិតដាច់របប (អ្វីមួយនោះយូរមកដែរ) ទើបគាត់និយាយបែបយ៉ាងនេះ។
ក្នុងសំលៀកបំពាក់ចោមពុង ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានអាម្មណ៏ភ័យខ្លាចចំពោះគាត់ណាស់ ព្រោះពេលនេះមានតែយើងពីរនាក់ប៉ុណ្ណាះ។ ខ្ញុំពិតជាអាណិតគាត់ ចំពោះពាក្យគាត់និយាយ តែខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនអាចប្រព្រឹត្តអ្វីផ្តេសផ្តាសបានទេ ឬ ក្បត់ប្តីខ្ញុំឡើយ។ ទីបញ្ចប់ គាត់នៅតែនិយាយពាក្យដដែលនោះ មកកាន់ខ្ញុំទៀត ស្តាប់ទៅហាក់ដូចជា គាត់ចង់អង្វរខ្ញុំសុំការ យល់ព្រមអ្វីមួយពីខ្ញុំហើយ។ ហើយអ្វីដែលភ័យខ្លាចសម្រាប់ខ្ញុំនោះ គឺការដែលខ្ញុំមិនអាចទប់ចិត្តបាន និងហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៏ព្រឺព្រួចរកស្មានមិនត្រូវពេលដែលឃើញពស់ វែកគាត់ងើបក្បាលយ៉ាងធំនៅចំពោះមុខ។
ពេលនេះអារម្មណ៏ខ្ញុំវឹលវល់ ស្ទើររកគិតមិនចេញ ស្របពេលដែលបងពិសិទ្ធ ក្រោកឈរ បង្ហាញពស់វែកធំវែងខ្មៅ ដាក់ខ្ញុំដោយគ្មានអ្វីបិទបាំងសោះ។ ខ្ញុំពិតមិនចង់ធ្លាក់ខ្លួនទៅក្នុង អំណាចតណ្ហារបស់គាត់ទេ....តែខ្ញុំនៅតែមិនចង់ក្រោកចេញពីទីនោះដដែល ហាក់ដូចជាមានចិត្តមួយមកបង្ខំខ្ញុំ អោយទទួលរៀនបទពិសោធន៏ពីមនុស្សមាឌធំដូចគាត់ដើម្បីដឹងថា មនុស្សមាឌធំ ហើយពោរពេញដោយកម្លាំង និង ពស់វែកធំបែបនេះ និងមានរសជាតិនិង ខុសប្លែកពីប្តីខ្ញុំប៉ុណ្ណាទៅវិញ។
ខ្ញុំឈរគិតថា៖ គាត់ពោះម៉ាយយូរឆ្នាំបែបនេះ ពិតជាសហាវ, មានបទពិសោធន៏ និង ជាពិសេស គឺទឹកកាមរបស់គាត់ប្រហែលជាខាប់ និងសម្បុរដោយជីវជាតិពិតហើយ មើលទៅ.. ខ្ញុំនៅតែភ័យខ្លាចដែរដែលបើទោះបីជាបងពិសិទ្ធប្រាប់ថា៖ «នេះគ្រាន់តែជាមេរៀនលើកដំបូងសម្រាប់ខ្ញុំ»ប៉ុណ្ណោះ។ តើវាជាមេរៀនអ្វីទៅ....? គាត់ក៏អោយខ្ញុំមកក្បែរ.. ខ្ញុំខំទប់ជំហរស្របពេលដែលគាត់ ចុះពីលើគ្រែមកក្បែរខ្ញុំ....រួចគាត់ក៏រុញខ្ញុំថ្នមៗអោយអោនទៅរកក្បាលគ្រែ ពេលនោះខ្ញុំទទួលអារម្មណ៏ថា «ល្វែងក្រោមខ្ញុំហាក់ដូច មានវត្ថុ ម្យ៉ាងទន់ៗកំពុងរំកិលមករកដំបូកមាសខ្ញុំ.....» ខ្ញុំដឹងថាៈ ប្រហែលជាដល់ពេលដែលខ្ញុំរៀនមេរៀនអ្វីមួយនោះពីគាត់ហើយ......តែវាហាក់ដូចជាទទួលអារម្មណ៏ថាប្លែករហូត ដល់មិននឹកស្មានថា ខ្ញុំកំពុងត្រូវបងពិសិទ្ធឈ្មួសឈ្មុលល្វែងក្រោមបាត់ទៅហើយ ទំរាំដឹងថាៈ មេរៀនដែលគាត់បង្រៀននោះ វាជាបទពិសោធន៏ជាក់ស្តែងដែលគាត់កំពុងក្រសោប កាយខ្ញុំទាំងខ្លួននលគោកដូច្នេះ។
ខ្ញុំប្រមូលអារម្មណ៏ស្ទុះចេញពីការបៀតបៀនរបស់គាត់ នៅល្វែងក្រោមខ្ញុំ តែខ្ញុំនៅតែមិនអាចដដែល.....ព្រោះពេលនេះដំបូកមាសរបស់ខ្ញុំ ហាក់កំពុងត្រូវអណ្តាដ៏គគ្រាតរបស់គាត់លិតជញ្ជក់បឹតយករសជាតិដែលជ្រាបចេញពីក្នុងល្អាង ហ៊ុំព័ទ្ឋដោយស្មៅខ្ចីល្វក់នៅសង្ខាង...។ គាត់ពិតធ្វើអោយខ្ញុំពិបាកទ្រាំណាស់...ខ្ញុំភ្លេចថា គាត់ជាអ្នកណាទៅហើយ..... ហើយអ្វីៗកំពុងត្រូវធ្វើដំណើរទៅជាមួយគាត់ទាំងស្រុង បូករួមទាំងល្វែងលើផងដែរ គឺគាត់ចាប់ផ្តើមសំអាតខ្លួនខ្ញុំដោយអណ្តាតនោះហើយ។
ភ្នែកខ្ញុំខំសម្លឹងអោនទៅមើលល្វែងខាងក្រោម ពោរពេញដោយអារម្មណ៏ស្រើបស្រាលបំផុត ព្រោះដំបូកមាសដែលខិតខំលាក់ទុកសម្រាប់តែប្តីនៅពេលនេះ កំពុងទទួលបាននូវ ការបោសសំអាត, ញីញក់ និងឈ្លក់ឈ្លីគ្មានសល់ចន្លោះត្រង់ណា. ។ បងពិសិទ្ធគាត់កំពុងតែឆ្ងាញ់ និងដំបូកខ្ញុំខ្លាំងណាស់...គាត់មិនដឹងថា ពេលនេះខ្ញុំកំពុងហោះហើរ ដល់ទីណាឡើយ.។ ដែដ៏ប៊ិនប្រសប់របស់គាត់ក៏ចាប់ផ្តើម ស្រវាចាប់កូនភ្នំទាំងពីររបស់ខ្ញុំ....គាត់ប្រើអណ្តាតលឹតរាងកាយខ្ញុំសព្វកន្លែងគ្នានសល់ត្រង់ណាទេ..បន្ទាប់មកគាត់ក៏ ចាប់ដៃខ្ញុំអោយកាន់ពស់វែករបស់គាត់ដែលកំពុងតែបើកពពែយ៉ាងធំវែងហួសពីការស្មាន ធ្វើអោយខ្ញុំភ្ញាក់ទទួលអារម្មណ៏ស្រេវស្រើប.។ គាត់និយាយមកកាន់ខ្ញុំថាៈ អូនត្រូវការវាទេ? បងនិងចាក់ថ្នាំអោយអូន.....កុំខ្លាចអី!...ស្ទាបវាមើល វាធំ ហើយវែង វាពិតជាធ្វើអោយអូនសុខស្រួល ជាងពេលណាទាំងអស់ អូនត្រូវការវាទេ?។
ខ្ញុំក៏ស្ទាបនាគរាជរបស់គាត់ ខ្ញុំគិតថាពិតជាធំជាងនាគរាជប្តីខ្ញុំខ្លាំងណាស់..ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងថា ប្រសិនបើបងពិសិទ្ធ អោយនាគរាជលូនចូលក្នុងដំបូកមាសខ្ញុំនោះ វាពិតជាធ្វើ អោយដំបូកខ្ញុំរីកមាត់ធំ ឬ ប្រេះស្នាមកាន់តែខ្លាំង និង អាចមានជម្រៅកាន់តែជ្រៅ .វានិងព្រួសពិសពេញដំបូកខ្ញុំ ដែលធ្វើអោយខ្ញុំឈឺ មិនដឹងថាអាចទ្រាំបាន ឬ យ៉ាងណាទេ!..។ ខ្ញុំខំលួងចិត្តខ្លួនឯងថា បើមិនអោយនាគរាជគាត់ចូលពេលនេះទេ ពិតជាគួរអោយអាណិតគាត់ណាស់ ព្រោះគាត់ជាមនុស្សពោះម៉ាយដាច់យូរឆ្នាំ ហើយបើអាណិតគាត់ ត្រូវតែហ៊ានលះបង់ការឈឺចាប់ និងបូជាជូនគាត់ក៏មិនអីដែរ។
ការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំ បានឈានដល់ដំណាក់កាលហ្នឹងហើយ ព្រោះក្បាលនាគរាជរបស់គាត់ កំពុងបើកពពែខ្លាំងណាស់...គាត់ក៏អោយខ្ញុំក្រោកឈរទល់មុខគាត់ ក្នុងអាការៈ ននលគោក ខ្ញុំខំងើយមើលមុខគាត់ដែលខ្ពស់.។ គាត់និយាយសួរបញ្ជាក់ខ្ញុំថាៈ អូនត្រូវការនាគរាជបង ចូលទៅក្នុងដំបូកមាសអូនទេ!..អូនត្រូវការវាទេ?..មិនអស់ចិត្តគាត់ក៏លុត ជង្គង់ទល់មុខខ្ញុំអោនក្បាលទៅឈ្មូសឈ្មុលល្អាងមាសខ្ញុំម្តងទៀត រហូតដល់គាត់គិតថា ល្អាងមាសខ្ញុំកំពុងរីកមាត់វា រង់ចាំនាគរាជលូនគាត់ចូលហើយ....ទើបគាត់ក្រោកឈរ ហើយអោយខ្ញុំឈរផ្ទប់ទៅនិងជញ្ជាំង ដោយហុចល្វែងក្រោយអោយគាត់. ។ ខ្ញុំដឹងថា ដៃគាត់កំពុងចាប់ញែកសាច់ត្រគាកខ្ញុំ ដើម្បីទុកផ្លូវអោយនាគរាជគាត់លូនចូល. ។ ត្រគាកខ្ញុំពេលនេះ ហាក់ដូចជាហែកចេញពីគ្នា រួចគាត់លាន់មាត់ថា ល្អាងអូនធំមានទឹកហូរជ្រាបសព្វកន្លែងមិនតូចនោះទេ ហើយមាត់ល្អាងវិញ មានពណ៌ក្រហមស៊ីជម្ពូរ អាចអោយនាគរាជបងលូនចូលបានហើយ។ ឭសម្តីនេះភ្លាម ខ្ញុំមានអារម្មណ៏រំភើប ព្រោះគិតថា ដំបូកមាសខ្ញុំអាចទទួលស្វាគមន៍ អោយនាគរាជគាត់ចូលវាយលុក ខ្ញុំងាកមកញញឹម តិចៗដាក់គាត់ដោយក្តីរំភើប និងព្រមអោយនាគរាជគាត់លូនចូលតាមការបញ្ជារបស់គាត់។
មុននឹងបញ្ជានាគរាជគាត់អោយចូលក្នុងអណ្តើកមាសខ្ញុំ បងពិសិទ្ធក៏អោនក្បាលទៅលិតមាត់ល្អាងម្តងទៀត ហាក់ដូចជាមិនទាន់ឆ្អែត.ធ្វើអោយខ្ញុំស្ទើហើបជើងម្តងៗទៅហើយ.។ ឥឡូវខ្ញុំទទួលអារម្មណ៏ថាៈ ល្អាងខ្ញុំកំពុងត្រូវនាគរាជ គាត់លូនចូលសន្សឹមៗហើយ ព្រោះខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថា ណែននៅត្រង់បរិវេណអណ្តើកមាសណាស់.....បងពិសិទ្ធបានបញ្ជា អោយខ្ញុំអោនក្បាលចុះក្រោម រួចគាត់បុកពីក្រោយយ៉ាងតក់ក្រហល់ មួយៗខ្លាំងៗ ស្ទើរយំម្តងៗ..គាត់ហាក់មិនអាណិតខ្ញុំទេខ្ញុំក៏គិតថា នេះប្រហែលជាគាត់អត់មេយូរហើយទើប ធ្វើសកម្មភាពសាហាវយ៉ាងនេះ គឺខ្លាំងជាងប្តីខ្ញុំ១០០ដងឯណោះ។ ប្តីខ្ញុំមិនអាចធៀបនិងគាត់បានទេ ឥឡូវគាត់កំពុងវាយប្រហារដំបូកមាសខ្ញុំកាន់តែខ្លាំងៗឡើងជាងកន្លះម៉ោង នាគរាជគាត់នៅតែមិនទាន់ព្រួសពិសមកទៀត ខ្ញុំខំទប់ស្ទើរទន់ជង្គង់ហើយ.។
ប្រហែកជា១ម៉ោង ទើបនាគរាជគាត់ព្រួសពិស ចូលពេញល្អាងខ្ញុំ យ៉ាងខាប់ដុំៗដូចទឹកដោះគោ។ ខ្ញុំសូមសារភាពថា បងពិសិទ្ធពិតជាមនុស្សដែលមានកម្លាំងខ្លាំងអស្ចារ្យមែន ពេលនេះហើយដែលខ្ញុំទទួលសេចក្តីសុខពិតពីការរួមភេទជាមួយគាត់។ តាមពិតកន្លងមក ប្តីខ្ញុំមិនដែលផ្តល់សេចក្តីសុខបែបនេះដល់ខ្ញុំទេ គឺគាត់អាត្មានិយមណាស់មិនដែលអូសបន្លាយពេលយូរយ៉ាងនេះទេ និងធ្វើអោយខ្ញុំសុខស្រួលម្ដងក៏អត់ដែរ។ ខ្ញុំគិតថា ឥឡូវមានបងពិសិទ្ធដែលមានសមត្ថភាពខាងរួមរ័កដូច្នេះ វាពិតជាល្អណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។
បងពិសិទ្ធបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថាៈ «បងនឹងមកលេងអូនអោយបានញឹកញាប់»!..ខ្ញុំញញឹមងក់ក្បាលតិចៗដាក់គាត់..តែមានពេលខ្លះខ្ញុំកុហកប្តីថា «មកលេងស្រុកកំណើត» តែ តាមពិតគឺខ្ញុំបានស្កាត់មកជួបបងពិសិទ្ធជាញឹកញាប់ ស្លើរជារៀងរាល់សប្តាហ៏ បន្ទាប់ពីពួកយើងបានរួមរ័កគ្នាម្តងមក ព្រោះខ្ញុំនឹកដល់នាគរាជរបស់គាត់ដែលវែងនិងធំនោះ។
ខ្ញុំមិនគួរយករឿងនេះមកបកសា្រយជូមមិត្តអ្នកអាននោះទេ! តែនេះជារឿងពិត និងជាបទពិសោធន៏មួយសម្រាប់អ្នកដែលមិនធ្លាប់បានសេចក្ដីសុខពីការរួមភេទ ព្រោះប្ដីព្រងើយកន្តើយ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចធ្វើទៅបាននោះវាជាការប្រសើរ និងបានស្គាល់រសជាតិមនុស្សមាឌមាំដូចជាបងពិសិទ្ធអញ្ចឹងដែរ។ គួរអោយស្រឡាញ់ពេញចិត្តគាត់ណាស់...សម្រាប់ខ្ញុំ!!!
